Gotowanie z Helen Cross

Zaczęła bez słowa kręcić się po kuchni, rzucając garnkami, pobrzękując sztućcami i trzaskając drzwiami lodówki.

– Może ci pomóc? – zaproponowałam, ale zignorowała mnie. W końcu wyjęła z piekarnika półmisek i powiedziała:

– Proszę. Przygotowałam to wcześniej. Jedz. Potem zaprowadzę cię do twojego pokoju.

To było coś niesamowitego. Głęboko w kopcu gotowanych, tłuczonych ziemniaków kryło się gniazdo czekoladek z likierem, zbitych obok siebie jak małe myszki. Dla osiągnięcia pożądanie piekącego smaku posypała całą tę górę jedzenia grubą warstwą chilli.

– Co to jest? – zapytałam tak uprzejmie, jak to tylko możliwe.

– To bomba czekoladowa z chilli, głupia ty jedna. Sama ją wymyśliłam. I mam nadzieję, że będzie ci smakowała.

Spróbowałam.

– Jest przepyszna, kochanie. Świetnie przyrządzona. Bez wątpienia był to ten rodzaj pożywienia, do którego poddani brytyjscy będą musieli się przyzwyczaić, kiedy ziemski glob opanuje jądrowe szaleństwo, zostanie wprowadzony w życie Ratunkowy Plan Żywieniowy i porozdzielają wszystkim małe plastikowe łyżeczki.

– Pyszne! Mniam mniam – zachwyciłam się ponownie. Zwróciłam uwagę na fakt, że miała raczej wstrętny zwyczaj palenia, podczas gdy jadłam. Oparła papierosa na brzeżku mojego talerza i poczekała, aż popiół spadnie do jedzenia.

– A teraz wielka wycieczka – zapowiedziała, wychodząc z kuchni. – Chodź za mną!

 

Helen Cross, Lato miłości, tłum. Paweł Cichawa, Sonia Draga, Katowice 2005 s. 127