Przekład alternatywny

Pomnik Hamleta w Stratford-upon-Avon
Monolog Hamleta

Wersja Nowa, Skomponowana Alfabetycznie,
A Przez To Skuteczniejsza Mnetnotechnicznie
(Do Użytku w Teatrach Polskich,
które z powodu Trudności Budżetowych
zrezygnowały z etatu Suflera)
Adamowi Poprawie
z podziękowaniem za inspirację
oraz pierwszą linijkę

Akces? Absencja? Ach, amok antytez!

Być byle biernym, bezmyślnym bydlęciem,

Celem cynicznych ciosów Czasu — czy

Dać dowód dużo dojrzalszej dzielności:

Elektryzować etykę energią,

Forsować fosy fatalnej Fortuny?

Gdyby grób gasił gorycz — gdzieżby glątwa

Hakiem histerii, harpunem hańbiącej

I idiotycznej ironii istnienia

Jątrzyła jaźń! Jest jednakowoż jeden

Kruczek: ktoś kima, kryty kołdrą? — koszmar

Liżący ludzkie lica lodem leku

Łatwo łachudrę łudzi, łomem lupie!

Marzenia można miewać milsze (miejmy

Nadzieje); niemniej, nikczemnej niedoli

Oczekujemy, otchłani okropieństw;

Paraliż przeczuć powstrzymuje przed

Ryzykiem. Rycząc „Rozbój!”, rżnąłbyś ręcznie

Sadło sobkostwa, szlachtował sztyletem

Świnie—świat, śnił! Śmiech świadomości: „Śmierć

To teren trupich tajemnic, ty tchórzu:

Uparciuch umie, umierając, utknąć

W wąskim wąwozie, wleźć weń; wyjść wszelako

Zeń zamierzając, zauważa zwykle

(Żałosny żłób), że żegnać życie — żal”.


cytat z:
_________________________________________________________________

Stanisław Barańczak "Pegaz zdębiał", Wyd.Prószyński i S-ka, Warszawa, 2008
_________________________________________________________________