„Bal w Operze” powstał w 1936 r., na pełne wydanie musiał czekać aż do 1982 r. Ten poemat satyryczny przez wielu krytyków uznawany jest za szczytowe osiągnięcie Tuwima, a jednocześnie za arcydzieło XX-wiecznej literatury polskiej. Pełny tekst znajduje się na tej stronie.
Początek dyskusji: 14 czerwca 2013 r. Zapraszam serdecznie!
Jednocześnie proszę o propozycje lektur na wakacje – najlepiej krótkich i niezbyt skomplikowanych.;)
O!
OdpowiedzUsuńAle dobrze, dobrze:P
Nad wakacyjnymi propozycjami pomyślę.
Jeśli dobrze, to dobrze.;)
UsuńA za propozycje będę b. wdzięczna.
Spróbuję przeczytać. Mogę czytać wszystko oprócz fantastyki :)
OdpowiedzUsuńTuwima kiedyś bardzo lubiłam, potem o nim trochę zapomniałam. Jak większość osób przestałam czytać wiersze z chwilą ukończenia szkoły.
Chciałabym porozmawiać z Wami także o nieczytaniu poezji, więc tym bardziej zapraszam.;)
UsuńPamiętam swoją ekscytację "Balem" gdy "odkryłem" go jeszcze w podstawówce - wtedy "wszelka dziwka majtki pierze" miało jeszcze posmak skandalu i owocu zakazanego :-)
OdpowiedzUsuńSkąd ja to znam!;) Samo słowo "dziwka" wydrukowane czarno na białym robiło wrażenie. Ale nie pamiętam, żeby wiersz był omawiany później w liceum. U mnie chyba tylko o nim wspominano.
UsuńJa trafiłem na niego niechcący dzięki nauczycielce angielskiego, świeżo wówczas po studiach, której nudziło się na lekcjach :-)
UsuńDość awangardowo jej się nudziło.;)
UsuńTo chyba zależało od nastroju, bo pamiętam, że pożyczałem jej kiedyś "Dumę i uprzedzenie" :-)
UsuńO, nie wszyscy angliści mają czas na Austen. A na Tuwimie na pewno uczniowie nie stracą, może lepiej zachęcać do lektury właśnie przez dziwki i majtki.;)
UsuńJakiś czas temu popadłem w stupor, gdy uświadomiono mi, że poloniści nie mają czasu na polską klasykę, tak że nic mnie już nie zadziwi jeśli chodzi o znajomość literatury na filologiach :-)
UsuńJeśli nie mają czasu na klasykę, to czym się zajmują? Gramatyką?
UsuńPodobało mi się niegdyś, spodoba i teraz:)
OdpowiedzUsuńCieszy mnie to.;)
UsuńA na lato wybierz jakąś niepedagogiczną książeczkę dla dzieci, to skoczymy sobie do gardeł o to, czy pozwalać dzieciom czytać o siusiających ropuchach, czy lepiej o pozytywnych księżniczkach walczących ze złem:)
Usuń;D To może być ciekawe. Sama nie mogę się zdecydować, czy powinno się odkurzać "Pana Pierdziołkę", czy nie.
UsuńCo spadł ze stołka? My się nie odważyliśmy. Na wierszyk o żuczku i chałupce też nie:P
UsuńUspokoiłeś mnie, bo już pomyślałam, że jestem przewrażliwiona. Żuczka nie znałam, aż sobie wyszukałam z ciekawości. Też interesujący.;)
UsuńA o misiu, co siedzi na kanapie, znasz?:)
UsuńTak, ale to raczej dorośli na rauszu takie poezyje recytowali.;(
UsuńAle dzieci to od razu chwytały.
UsuńBo najlepiej zapamiętuje się głupoty.;)
UsuńI beztrosko się je potem powtarza w okolicznościach kompromitujących. Dlatego nie ryzykowaliśmy:)
UsuńW swoim czasie i tak pewnie do nich dotrą.;)
UsuńDotrą, ale obawiam się, że do rzeczy mniej niewinnych niż wierszyk o żuczku:P
UsuńW wierszyku o żuczku można od biedy doszukać się informacji z zakresu zoologii, w dwóch pozostałych - żadnej.;( A co powiesz o "Książce o kupie"?
UsuńObejrzałem raz to cudo w księgarni - nawet bym zaryzykował, ale moje dzieci chowane na wsi, to rozmaite kupy mają w zasięgu wdepnięcia:P
UsuńNa miejskich chodnikach też sporo materiału poglądowego.;( Jak dla mnie książka nie jest zła, po prostu temat mało popularny.;)
UsuńZachwycałem się kiedyś historyjką o kreciku, któremu ktoś narobił na głowę, bardzo przyjemna rzecz:)
UsuńMoże akurat takie historie przekonają najmłodszych, że sprzątać po psach trzeba.;)
UsuńStały tekst Starszej "A dlaczego ludzie nie sprzątają po psach?" I weź tu dziecku wyjaśnij bez używania brzydkich wyrazów:)
UsuńWłaśnie. Mnie ostatnio zabrakło przyzwoitych słów tłumacząc swoją wściekłość na palaczy na przystanku.;(
UsuńTiaa. Jeszcze słyszymy "A dlatego tutaj jest tyle śmieci?", ten sam problem z wyjaśnianiem. A było wychować dziecko na małego wandala i śmieciarza i byłoby z głowy:PP
UsuńPrzypomniała mi się anegdota z życia koleżanki: Będąc smarkulą w drodze powrotnej ze szkoły z pasją obrywała liście na mijanych krzewach. Jakaś pani z przyganą w głosie zapytała ją, dlaczego niszczy zieleń, na co koleżanka wysyczała: Bo ja, proszę pani, nienawidzę zieleni! Panią ponoć zamurowało.
UsuńChętnie porozmawiam o poezji, jej czytaniu i nieczytaniu, "Bal..." przeczytam, a nad pomysłami nad lekturami na lato tez się zastanowię. Jako uczestniczka niezbyt się sprawdzam, ale obserwuję i wspieram Klub ;-)
OdpowiedzUsuńAgnesto, miło mi to czytać. Może dzięki Tuwimowi dołączysz do nas czynnie na dłużej.;)
UsuńAleż miła niespodzianka :-). Ciekawa jestem, co z dyskusji wyniknie ;-)
OdpowiedzUsuńJa też jestem ciekawa. Mam nadzieję, że nie będzie nudno.;)
UsuńBal w czerwcu? Ależ owszem, ależ tak. :)
OdpowiedzUsuń;D Pewnie lepszy byłby na przednówku, ale co tam!;)
UsuńJak na wakacje, to może Lato Tove? O dziecku nie bardzo dla dzieci, pora roku się zgadza, a powodów do dyskusji byłoby mnóstwo. Choć wlasciwie nie powinnam się do Klubu wtrącać, bo słabo się angażuje ;)
OdpowiedzUsuńAleż wtrącaj się, zwłaszcza że propozycja może okazać się strzałem w dziesiątkę. Dzięki za ten trop!;)
UsuńO tej samej książce pomyślałam! :) Lekka, ale nie błaha, a tematyka na sierpień idealna - bo to trochę o przemijaniu lata już.
UsuńAle że się nie udzielam, to tylko chciałam przypadek telepatii odnotować ;)
Ach, i jeszcze ten Tuwim. W Łodzi trochę imprez już było, a i w planach są kolejne (podlinkowałam nawet u siebie plan imprez i wydarzeń, bo tramwaj Tuwima to tylko jedna z atrakcji). W Roku Miłosza Kraków chyba dominował w kalendarzu obchodów. Na skalę krajową nie ma raczej co liczyć. Ani wydawnictwa, ani typujący kandydatów politycy nie mają tak naprawdę swoich pomysłów na żadnego pisarza.
Jeśli się okaże, że inni są chętni i książka jest dostępna (na aukcjach tylko dwa egzemplarze), jestem ZA.;)
UsuńPomysłów na Rok X chyba rzeczywiście przeważnie brak. Nie przypominam sobie, żeby w ub. roku Warszawa jakoś specjalnie uhonorowała Prusa, a nie powinno to być trudne. Z Korczakiem chyba poszło lepiej, ale i postać bardziej charyzmatyczna. Ciekawe, jak stolica uczci Tuwima.;)
Prus musiał być wcześniej, bo w ubiegłym roku obok Korczaka, wystawili w szranki Kraszewskiego i Skargę. Wydawnictwa pewnie i tak miały w planie biografię Korczaka i pisma z getta, bo nikt nie afiszował się przy promocji rocznicami i obchodami Roku. Zbieg okoliczności jak mniemam.
UsuńKraszewski w ogóle nie doczekał się niczego, poza blogosferą. A przecież w zestawieniach najlepszej literatury polskiej jego powieści zazwyczaj są wymieniane.
Zastanawia po co w ogóle ogłaszają takie odgórne rocznice. Nobilitacja wątpliwa.
O Tuwima powinien Czytelnik jakoś zadbać. Tuwim mieszkał w ich kamienicy po powrocie do kraju przecież, w ich kawiarni ruch nakręcał, u nich wszystkie zebrany utwory drukować zaczął po wojnie. Myślałam, że będą starali się go jakoś uhonorować w tym roku. Ale w zaproszeniach na targi nie ma o tym mowy, więc pewnie nic nie będzie.
Podejrzewam, że Rok Iksa ma promować kulturę i tyle. Może akurat promowanie literatury słabo nam wychodzi, bo o Lutosławskim sporo słyszę. Tuwim pojawił się w dwóch przedstawieniach dziecięcych w stolicy, ale nie wiem, na ile sugerowano się rocznicą.
UsuńZajrzałam do Czytelnika, a tam NIC. Przykre to. A przecież to twórca dla wszystkich, wiele osób na pewno dobrze go wspomina z wczesnych lektur.
Z Lutosławskim jest chyba o tyle łatwiej, że towarzystwo jego imienia prężnie działa non stop i ono przejęło organizację, dobrze wykorzystując rocznicowy charakter obchodów. Są też konkursy imienia Lutosławskiego, więc cykliczne imprezy uświetniają obchody, a że mają charakter międzynarodowy, to i inna ranga całego przedsięwzięcia. I inny budżet na pewno.
UsuńJednak rozsądniej byłoby decydować o jednym bohaterze Roku X. Kandydat powinien w swoim podaniu określić program promocyjny, budżet, wstępne plany wydawnicze itd. Wyciąganie z lamusa nie jest łatwe, ale jednego delikwenta łatwiej dopieścić: raz a dobrze :)
Tuwim tak naprawdę nie doczekał się u nas nawet sensownej biografii, ponad pół wieku po śmierci. Jego postać mogłaby posłużyć do dyskusji o antysemityzmie w międzywojniu, asymilacji polskich Żydów, ale też wracając po wojnie dał poparcie komunistycznym władzom, więc o sytuacji twórców w powojennej Polsce. Jego twórczość dla kabaretów i w roli tekściarza estradowego ("Miłość ci wszystko wybaczy" zna chyba nawet dzisiaj każdy) nadawałby się na spektakl zabawny i zrozumiały również dzisiaj - on uwielbiał operetki i wodewile. Materiału byłoby mnóstwo, o epoce która pociąga dziś wielu blichtrem i kulturowym polotem. Ameryka z takiej źródełka czerpałaby garściami: na melodramaty, obyczajówki, musicale i historyczne pastisze. U nas cisza.
Mogę się tylko podpisać pod tym, co piszesz. Z tego wszystkiego (czyli narzekania;) napisałam post o tym, jak w ub. roku obchodzono Rok Strindberga w Szwecji.
UsuńTak, o Tuwimie można dyskutować na wiele sposobów: i na poważnie, i na luzie. Potrzeba tylko pomysłu. Na spektakl naturalnie pierwsza bym pobiegła.;) Doprawdy jest aż tak źle z biografią Tuwima?
Domyślam się, że obchody Roku Strindberga znacznie odbiegały od naszej normy ;)
UsuńBiografia Tuwima nadal czeka na swojego pierwszego autora. Jest zarys biograficzny Sawickiej ("Julian Tuwim"), drobiazg taki. Jest kalendarium obrazkowe Urbanka "Tuwim" w serii "A to Polska właśnie". I jest bardziej eseistyczno-badawcza "Twarz Tuwima' Matywieckiego, rzecz dość świeża, ale poświęcona twórczości poety, a nie śledzeniu losów. Są jeszcze modne dawniej "Wspomnienia o Julianie Tuwimie" pod redakcją Jedlickiej i Toporowskiego, to już zbiór tekstów bliskich poecie osób. Albo uważających się za takich :) Universitas wydało kiedyś jeszcze zbiór wszystkich wywiadów z Tuwimem (możliwe, że coś z tego wrzucę na bloga, bo zaczęłam wklepywać, ale książkę gdzieś zapodziałam w międzyczasie). I jeszcze rodzynek: zebrane autobiograficzne teksty samego Tuwima w tomie "Tam zostałem". Plus listy. Tyle wyszperałam latami. To bardzo mało jak na narodowego wieszcza międzywojnia, który miał być następcą Mickiewicza.
Dobrych biografów u nas nie brak. Wystarczyłoby takiej pani Siedleckiej czy Tuszyńskiej złożyć sensowną propozycję, wydawniczą, czy też w ramach wsparcia ministerstwa kultury, i książka byłaby wydarzeniem literackim na obchody. Przy takich pracach zawsze się coś nowego odkryje przecież - może nawet jakiś mały skandalik ;)
Bardzo Ci dziękuję za wyczerpujące informacje. Planuję coś o Tuwimie przeczytać, teraz mam już jakieś rozeznanie. Na początek zabiorę się pewnie za "Tam zostałem".
UsuńNie wiedziałam, że książek o JT jest tak mało. Lirael polecała także wspomnienia jego siostry, mogą być kolejnym rodzynkiem.;)
Masz rację, dobrych biografów u nas nie brakuje, aż dziwne, że nikt do tej pory nie podszedł do Mistrza kompleksowo.
W tomie wspomnieniowym jest tekst Ireny Tuwim "Czarodziej". O innym nie słyszałam przyznaję.
UsuńW większości tych tekstów powtarzają się te same anegdotki i opowieści. Nikt nie pokusił się jeszcze o solidne poszukiwania, dokumentacje i weryfikacje czegokolwiek. W sumie to rola biografa :)
W tomie "Wypominki" Siedleckiej jest z kolei ciekawe spojrzenie na żonę pisarza, słynną "Ave Stefanię". Podobno nie uśmiechała się nigdy, żeby nie dostać zmarszczek :) I nie czytywała poezji męża. A i pogłoski o romansie krążyły, łączące ją z etatowym amantem Warszawy i aspirującym artystą, Wieniawą Długoszewskim. W ogóle niezbyt przychylnie zapamiętali ją współcześni, a dla potomnych zostanie cudem nad Wisłą - wielką muzą Tuwima. Materiał na film gotowy. Kolejny ;)
Materiału starczyłoby zapewne i na serial. I postaci interesujące, i epoka. Myślę, że mógłby przyciągnąć nie tylko fanów literatury.
UsuńCo do weryfikacji i poszukiwań - b. podobała mi się ta audycja: http://www.polskieradio.pl/8/1594/Artykul/780961/