Sylvia Plath w podróży

Urlop to dla mnie wciąż odległa przyszłość i w ramach rekompensaty podczytuję sobie wakacyjne zapiski literatów. I tak w tomie korespondencji Sylvii Plath trafiłam na jej list z podróży po Hiszpanii. W lipcu 1956 r. jako świeżo upieczona mężatka pisała do matki:

Najdroższa z Mam,

Szkoda, że nie możesz zobaczyć, jak w opalaczu i szortach siedzę na wysokości siódmego piętra ponad buczącym syrenami Madrytem, na naszym wielkim, prywatnym balkonie z posadzką wyłożoną wesołymi niebiesko-żółtymi kaflami, pólkami na ścianach, doniczkami pelargonii i bluszczu, otoczona barokowymi wieżami, pod jaskrawoniebieskim niebem, choć jest już prawie ósma wieczór (...)

Czy to nie cudowne, że gdziekolwiek pójdziemy, wszyscy natychmiast okazują nam sympatię. Jesteśmy niezwykle dobrze dobrani; potrzebujemy tyle samo snu, jedzenia i czasu na pisanie; oboje jesteśmy otwierają się zamknięci w sobie, prawie nietowarzyscy w tym sensie, że nie lubimy interesownych przyjęć, czujemy się najlepiej wśród prostych, bezpretensjonalnych ludzi pracy, którzy natychmiast traktują nas jak swoich.

(...) W ogóle w żadnym kraju nie czułam się tak swojsko jak w Hiszpanii. Kolory oglądane z okna pociągu przez całą drogę były wprost niewiarygodne (...) jaskrawożółte, brązowe i jasnozielone pola pod błękitnobiałym niebem, zielono-czarne sosny, białe domy mieszkalne kryte pomarańczową dachówką, a na wsi; na szczęście, tylko uprawne pola albo pastwiska (...) 

A najcudowniejsze, że mam lekką głowę, co wydawało się wręcz niemożliwe. Nie zdawałam sobie sprawy, jaki ciężar noszę w swoich zatokach. Pierwszy raz w życiu mam zupełnie jasny umysł, jestem pełna wigoru i energii — na swój sposób (...) Strasznie się cieszę, że w przyszłym roku wrócę tu dwukrotnie, za każdym razem na pięć tygodni. Chcę się podczas lata otrzaskać z hiszpańskim, a potem popracować nad nim samodzielnie w Cambridge. Tutaj, w sercu Hiszpanii, gdzie wszyscy z największą ochotą uczą nas słówek i wymowy, chwyta się język o tyle szybciej. 

Hiszpania to prawdziwy raj (...) Dla mnie i dla Teda nie ma rzeczy niemożliwych. Jest nam cudownie. Przesyłamy Ci oboje najserdeczniejsze ucałowania i mamy nadzieję, że Twoja podróż jest nadal piękna, jak wynikało z pierwszej kartki (…)

Ściskam najczulej,

 Twoja zawsze Sivvy

Sylvia Plath, Listy do domu, tłum. Ewa Krasińska, Czytelnik 1983, s. 217-219