Najeźdźcy

Różowy dmuchany flaming z okładki Najeźdźców z pewnością zniesmaczyłby niejednego mieszkańca Little Cove Neck, a właściciel zabawki musiałby się liczyć z reprymendą za zakłócenie harmonii otoczenia. W tej małej mieścinie na wybrzeżu Connecticut zamieszkanej przez pociotków prezydentów i senatorów pewne rzeczy po prostu nie uchodzą. Przyjęcia tematyczne, pokaz mody, gra w golfa – tak, winylowy siding, pochylone drzewo w ogrodzie, pomarańczowe stroje – nie. Solą w oku są również obcy korzystający z uroków osady: wędkarze, spacerowicze czy potencjalni nabywcy nieruchomości.

Główna bohaterka powieści, Cheryl, zamieszkała w miasteczku dzięki małżeństwu. Początkowo sądziła, że ludzie spędzają tu czas na przyjemnościach i są szczęśliwi, co naturalnie okazało się założeniem błędnym. Mimo licznych prób stania się częścią lokalnej społeczności, nie została zaakceptowana – zaczęło się pomijanie i wyrafinowane w swoich przejawach wykluczanie z towarzystwa. Frustrację Cheryl pogarsza dodatkowo perspektywa rozwodu i przymusowego powrotu do punktu zero, co dla tej bezdzietnej kobiety z upływającą „datą przydatności” będzie wyjątkowo trudne, zwłaszcza że wyrwanie się z prowincji i dysfunkcyjnej rodziny wiele ją kiedyś kosztowało.

Historia Cheryl wypada w Najeźdźcach znacznie atrakcyjniej niż równorzędny wątek odgradzania się mieszkańców od obcych, któremu zabrakło podobnego niuansowania, a poza tym jest kolejną wariacją na temat obnażania hipokryzji. Nie bardzo przekonała mnie dwutorowa narracja, jako że głos Teddy’ego, pasierba Cheryl, nie wnosi nic istotnego do fabuły. Te mankamenty nie pomniejszają zbytnio wartości powieści i z czystym sumieniem mogę napisać, że Karolina Waclawiak zasługuje na uwagę nie tylko ze względu na polsko brzmiące nazwisko.;) Dobra obyczajówka jest zawsze w cenie.

_________________________________________________________________________

Karolina Waclawiak, Najeźdźcy, tłum. Joanna Dżdża, Wyd. Relacja, Warszawa 2019