ziemia

Antjie Krog

 

pod rozkazami przodków stałaś się własnością 

gdybym miała język pisałabym bo byłaś ziemio moją ziemią 

 

mnie jednak nigdy nie chciałaś 

jakbym się nie kładła by się rozłożyć 

w szemrzących błękitnie eukaliptusach 

w bydle co opuszcza rogi w Diepvlei 

marszcząc wodę pije z drżącym podgardlem 

w taftowych frędzelkach kapiącej żywicy 

w akacjach zsuniętych w pustkę 

 

mnie nigdy nie chciałaś 

ścierpieć mnie nigdy nie mogłaś 

raz po raz strząsasz mnie 

rozwałkowałaś mnie 

ziemio stopniowo staję się w ustach bezimienna 

 

teraz walczą o ciebie 

paktują dzielą parcelują odsprzedają paserują zastawiają 

ja chcę zejść do podziemia z twoją ziemią 

ziemio która mnie nie chcesz 

ziemio która nigdy do mnie nie należałaś 

 

ziemio którą daremniej niż dawniej kocham 

 

 

przeł. Jerzy Koch 

(Ciało ograbione, Wyd. Literackie, Kraków 2017)