W drodze do Berlina

Exodus nie jest książką tak porywającą jak jej poprzedniczka czyli Unorthodox, bo – stwierdzam to z dużym żalem – jest po prostu gorzej napisana. Podczas lektury męczą przede wszystkim dłużyzny oraz styl przepełniony nieznośnym patosem. Zastanawia również głęboka naiwność autorki (np. w kwestii antysemityzmu) oraz „niesamowite” zbiegi okoliczności, które podważają wiarygodność relacji. Jeśli jednak uzbroimy się w cierpliwość i przymkniemy oko na pisarskie braki, otrzymamy interesującą opowieść o poszukiwaniu własnego „ja”, co w przypadku młodej mężatki i matki odchodzącej z ortodoksyjnej społeczności jest sprawą złożoną.

 

Tym razem Deborah Feldman opisała swoje europejskie podróże śladami ocalałej z Holokaustu babki. Pobyty na Węgrzech, w Szwecji i w Niemczech okazały się dla autorki dużym przeżyciem, głównie duchowym. Zważywszy na przebieg wędrówki, zapożyczenie tytułu książki od tytułu biblijnej Księgi Wyjścia jest jak najbardziej uzasadnione. Feldman niewątpliwie przeszła ogromną przemianę: od pytań o swoją żydowskość przez poszukiwania rodzinnych korzeni oraz edukację aż po coś na kształt objawienia i w konsekwencji pogodzenie się z żydowską tożsamością. 

 

Dla mnie śledzenie tego procesu było – mimo wspomnianych zastrzeżeń – frapujące, nie wiem niestety, czy takie będzie i dla innych czytelników. 

 

____________________________________________________ 

Deborah Feldman, Exodus. Księga wyjścia – moja droga do Berlina, przeł. Katarzyna Gucio 

Wyd. Poradnia K, Warszawa 2021