Setka Muriel

Muriel Spark - u nas pisarka raczej zapomniana, w Wielkiej Brytanii wciąż wznawiana i czytana. A że w tym roku (dokładnie dzisiaj) przypada setna rocznica jej urodzin, o twórczości tej autorki mówi się i pisze obecnie więcej.

Dla przypomnienia: Spark urodziła się w Edynburgu 1 lutego 1918 roku. Z mężem i synem mieszkała w Afryce, obydwu zostawiła w 1940 r. Na Wyspy powróciła pod koniec II wojny światowej, w 1947 r. została redaktorem w czasopiśmie poświęconym poezji i sama zaczęła pisać. W międzyczasie nawróciła się na katolicyzm. Mieszkała w Stanach Zjednoczonych i we Włoszech. W latach 70. wraz z rzeźbiarką Penelope Jardine osiadła na stałe w Toskanii, tam również zmarła w 2006 roku w wieku 88 lat.

Muriel Spark

W Polsce ukazały się następujące powieści Spark:

Memento mori (1970)
Ballada o Peckham Rye (1974)
Pełnia życia panny Brodie (1972)
Brama Mandelbauma (1997)
Gwiazda filmowa (1975)
Cieplarnia nad Rzeką Wschodnią (1980)
Uczta (1944)
Prawa miejscowe (1997)

Czy warto je dzisiaj czytać? Dyskusja nad Pełnią życia panny Brodie pokazała swego czasu, że tak.;) Na polskich blogach (m.in. u Izy, buksy, Patrycji, Zacofanego) można znaleźć kilka recenzji, u Lirael pojawił się wpis o autobiografii Spark.

Mnie najbardziej podobało się nietłumaczone na język polski The Driver’s Seat – tu doskonale widać, jak przy pomocy niewielu słów autorka potrafi opisać szaleństwo i niebanalną bohaterkę, od początku umiejętnie budując niesamowity nastrój. Wszystko na zaledwie 180 stronach, co wyjątkowo lubię.

A teraz solennie obiecuję sobie wrócić do książek Spark, bo w literaturze brakuje mi już starego dobrego angielskiego sznytu. Muriel nie zawsze pisała genialnie, ale nawet jej słabsze dziełka (według mnie np. Uczta) mają swój urok. Innych oczywiście także zachęcam do czytania.;)