Gra - Dorothy Parker

Nieładnie, pani Parker, nieładnie. Tak naśmiewać się z koleżanek, robić z nich idiotki, i tylko siebie przedstawiać w pozytywnym świetle. Nieładnie. A podobno ceniono panią za odwagę poglądów feministycznych. Przejawów feminizmu w pani opowiadaniach jakoś nie dostrzegam, tu brakuje nawet zwykłej sympatii dla kobiet. Przecież oprócz łowczyń mężów, neurotyczek i ograniczonych kur domowych żyły chyba w pani czasach kobiety inteligentne i niezależne? Tak? Żyły? W takim razie uspokoiła mnie pani, bo już myślałam, że była pani tą jedyną. A czy oprócz uczestniczenia w spotkaniach towarzyskich zaprawianych dużą ilością nielegalnego alkoholu coś jeszcze robiły? Tak? O, jak miło. Że złośliwa jestem? Eee, chyba nie za bardzo. Zresztą gdzież mi do pani! Mam już przestać? Chyba ma pani rację, poczytam coś innego. Do widzenia, pani Parker, choć z drugiej strony - niekoniecznie;)

Trochę sobie pożartowałam, a tak na poważnie uważam, że dobrym pomysłem było polskie wydanie opowiadań Dorothy Parker. Nie można jej odmówić lekkości pióra, celnych obserwacji społecznych i ciętego humoru. Niemniej przydałby się lepszy wybór, a dokładniej - "odchudzenie" zbioru. Inaczej można zacząć podejrzewać, że autorka pisała dość szablonowo (niektóre opowiadania są do siebie bardzo podobne), zawężała swoje zainteresowania do zamożnych przedstawicieli klasy średniej, a kobiet po prostu nie lubiła. Owszem, czytelnik otrzymuje efektownie przedstawiony wycinek amerykańskiej rzeczywistości z lat 30-tych i 40-tych, ale czytanie tylko o zawistnych i pustych kobietach uwieszonych na mężczyznach staje się po pewnym czasie nudne. Myślę, że staranniejsza selekcja opowiadań dałaby w rezultacie prawdziwe cacko, tak niestety się nie stało.

Tak czy owak, po "Grę" warto sięgnąć, gwarantuje bowiem podróż literacką w barwne czasy. Sama Dorothy Parker również zasługuje na poznanie, to bezsprzecznie bardzo ciekawa postać. Z polskiego wydania, jak dotąd jedynego, zapamiętam przede wszystkim "Siostrę miłosierdzia", "Blondynę", "Fantastyczny urlop" oraz "Z dziennika nowojorskiej damy". Dla chętnych - opowiadanie "Telefon" w oryginale.

Dorothy Parker "Gra", tłum. Aleksandra Ambros, Wydawnictwo Znak, Kraków, 2006.