Zebranego materiału jest bardzo dużo i niestety ten ogrom daje się z czasem we znaki. Szejnert przytacza dziesiątki życiorysów ofiar, o których bez wątpienia trzeba pisać, tylko czy na pewno w takim zakresie i w tej publikacji? W moim przypadku poszczególne historie - oprócz tych wcześniej mi znanych - stopiły się w jedną, pozostawiając ogólne pojęcie o sprawie. Wyjątkiem jest opowieść o Macieju Chajęckim, który przez lata niezłomnie dochodził prawdy o ojcu w sądzie. Książka po raz pierwszy ukazała się w Londynie w 1990 r., a więc ponad 20 lat temu, i poza uzupełnieniem listy osób straconych na Rakowieckiej nie wprowadzono w obecnym wydaniu żadnych zmian. A szkoda, bo sprawa miała i nadal ma ciąg dalszy. Badania odnośnie wykonywanych przez UB wyroków trwają, a na powązkowskiej Łączce, jednym z ujawnionych miejsc pochówku więźniów, w tym miesiącu prowadzono ekshumacje zwłok. To ważne informacje, z rodzaju tych budujących, toteż warto było choćby wspomnieć o podobnych działaniach. Ale może to materiał na osobną książkę, jakiej sobie i innym życzę.
______________________________________________________
Małgorzata Szejnert "Śród żywych duchów" Znak, Kraków 2012
______________________________________________________
Mam bardzo podobne zdanie. Chyba każdy reportaż jest najlepszy w danej chwili, a po latach wymaga jakiegoś słowa uzupełnienia. Ten wyjątkowo. Śledzę ekshumacje na Łączce, prof. K.Szwagrzyk jest dla mnie autorytetem, a u Szejnert czegoś mi brakło:(
OdpowiedzUsuńCałkowicie się z Tobą zgadzam. Uzupełnienie, zwłaszcza w kontekście zmiany ustroju, jaka nam się przytrafiła od czasu powstania książki, jest wręcz nieodzowna. Poza tym to są na pewno bardzo ciekawe odkrycia. Tym bardziej będę śledzić prace Szwagrzyka.
UsuńSam temat bardzo ciekawy, z chęcią bym po taką publikację sięgnęła. Szkoda, że realizacja - jak piszesz - pozostawia pewien niedosyt.
OdpowiedzUsuńMoim zdaniem pozostawia niedosyt, ale i tak zachęcam do lektury. Temat ważny i ciekawy.
UsuńMichał Nogaś opowiadał o tej książce i rozmawiał o niej z autorką. Miałam ciary. Boję się tej publikacji i chyba jednak sobie ją podaruję. Nie wiem czy chcę zostać trzaśnięta emocjonalnie, choć Twoja recenzja dalece różni się od opinii Nogasia
OdpowiedzUsuńMoim zdaniem to nie jest książka drastyczna. Może przygnębiać, może nawet szokować, ale na szczęście nie epatuje brutalnością. Przede wszystkim czytelnik towarzyszy autorce w dochodzeniu. Wstrząsające były dla mnie filmy oglądane na zbliżony temat, może dlatego mogłam spojrzeć na książkę Szejnert chłodnym okiem.
UsuńCiekawe - właśnie przejrzałem recenzję tej pozycji w najnowszej "Polityce", gdzie opisana jest jako "niezwykle istotna dla procesu budowania tożsamości" (w kontekście narodowym i historycznym oczywiście). Też byś tak ją określiła? Na tony pożeram literaturę faktu, reportaże i tak dalej, ale do książek o historii XX w. nigdy nie miałem szczęścia i nie wiem, czy wciągać na listę priorytetów, bo recenzje otrzymuje niezłe.
OdpowiedzUsuńCzytałam tę recenzję. Jej autor popełnia czasem poważne błędy merytoryczne i przestał być dla mnie miarodajny.;( Swoją drogą ciekawe, dlaczego zaakcentował akurat postać Wyrębowskiego.
UsuńZacytowany przez Ciebie fragment odnosi się do czarnej karty naszej historii, nie książki Szejnert.;) Gdyby tak napisał o książce, powiedziałabym, że przesadził, ale skoro pisze o niechlubnym rozdziale w historii Polski - zgadzam się.
Mimo zastrzeżeń polecam "Śród żywych duchów". O sprawach w niej poruszonych trzeba wiedzieć, choć podejrzewam, że ten temat dla Ciebie nie jest nowy.;) Na stronie Znaku można przeczytać fragment książki, może pozwoli podjąć Ci decyzję.
Ok, z tym cytatem to faktycznie na skróty poszedłem, doceniam i dziękuję za rzetelność. Dzięki za rekomendację, sprawdzę fragment ;)
UsuńAleż proszę bardzo.;) Miłej lektury.
UsuńTo mało znany fragment naszej historii. Nikt, kto przeczyta tę książkę, na pewno nie powie już, że "wtedy było lepiej".
OdpowiedzUsuńMyślę, że o latach 50-tych mało kto tak mówi. Ci, którzy z sentymentem wspominają PRL, mają raczej w pamięci czasy Gierka.
UsuńKsiążka zapowiada się niesamowicie. Mam zerową wiedzę na temat PRL (w szkole zajęcia z historii skończyliśmy na drugiej wojnie światowej) i wydaje mi się, że nawet jeśli Śród żywych duchów nie jest arcydziełem, powinnam je przeczytać.
OdpowiedzUsuńW takim razie książka Szejnert może być wyjątkowo cennym źródłem informacji. Myślę, że Ci się spodoba.
Usuń