Powieść Murdoch to wyborna komedia pomyłek, która z czasem nabiera jednak ciemniejszych barw. Tak czy owak, jest napisana z ogromną lekkością i - co ważne - precyzją. Nic nie pojawia się tu bez powodu: jeśli pojawia się rękopis bez kopii zapasowej, można być pewnym, że prędzej czy później konsekwencje takiej niefrasobliwości dadzą o sobie znać. I tak jest na każdym kroku: każde zdarzenie przynosi skutki, każda rozmowa jest ważna dla fabuły. Dialogi to zresztą mocna strona pisarki. Pierwszy rozdział ma niemal w całości formę dialogu i po mistrzowsku wprowadza czytelnika w sytuację. Jasne stają się powiązania pomiędzy bohaterami książki, wiadomo, kto kogo lubi lub nie i dlaczego. Siła obmowy w powieści jest nieoceniona.;)
A Fairly Honourable Defeat czytałam z dużą przyjemnością. Murdoch potrafi pisać prosto i z humorem o rzeczach poważnych, oferując rozrywkę (i refleksję) na wysokim poziomie. Daje też niezły wgląd w obyczajowość Brytyjczyków, która chyba zbytnio nie zmieniła się od czasu powstania powieści czyli od ponad 40 lat. Świetna rzecz.
______________________________________________________
Iris Murdoch 'A Fairly Honourable Defeat', Vintage, London 2002
______________________________________________________
piękna recenzja! i nie tylko dlatego, że tak ładnie piszesz właśnie o mojej ukochanej Iris Murdoch! ;)
OdpowiedzUsuńtak, książka jest wyśmienita, bardzo charakterystyczna dla całego pisarstwa Iris. nic nie dzieje się bez powodu, wszystko ma swoją przyczynę i swój skutek. w jej książkach wiadomo, że jeśli ktoś jest Brytyjczykiem, a ktoś Irlandczykiem lub może uchodźcą z Europy wschodniej, to nie dla widzi mi się autorki, tylko to naprawdę coś znaczy.
a jej zdania, słowa, jej język - po prostu uczta! :-)
Dziękuję bardzo;)
OdpowiedzUsuńMasz rację - prawdziwa uczta. Te postaci, te sytuacje! Np. Morgan łapiąca gołębia na stacji metra albo Julius i Simone przy basenie - niesamowite. A opisy kuchni Tallisa przyprawiały mnie o dreszcz;))))) Plus jego relacja z ojcem. Można tak wymieniać i wymieniać.
Już w czasie czytania zamówiłam sobie An Accidental Man - pierwszy dialog rewelacyjny.
An Accidental Man jest z tego samego okresu pisarki, więc na pewno będzie Ci się podobał! tak samo jest bogaty, i językowo i w różne wydarzenia.
OdpowiedzUsuńja mam wrażenie, że książki Iris Murdoch są jak skrzynie ze skarbami, jest w nich wszystko, i ładne ;)
wyobrażam sobie, że kuchnia Iris i jej męża wyglądała podobnie ;) słynna jest opowieść o kawałku mięsa na pieczeń, która im po prostu gdzieś zginęła. od tej pory jak coś im ginęło w kuchni, mówili, "o, jest w krainie pieczeni" (czy coś w tym stylu, nie pamiętam dokładnie jak to mięcho się nazywało).
Tak myślę, że AA będzie równie świetny. Wybrałam sobie starsze wydanie z szalonym zdjęciem jakiegoś pana w odlotowych okularach;)
OdpowiedzUsuńCzy anegdota pochodzi ze wspomnień męża? Pewnie też je kiedyś przeczytam;)
nie czytałam wspomnień męża, bo go nie lubię ;) chociaż wspomnienia mam, pewnie kiedyś po nie sięgnę. zaczęłam słuchać na kasecie (tak, na kasecie!) co ją znalazłam w jakimś antykwariacie, ale on mówi tylko o sobie. anegdota pochodzi z biografii Iris napisanej przez Petera Conradi, ale chyba jest dosyć dobrze znana. może pojawia się też w filmi Iris, ale dokładnie nie pamiętam...
OdpowiedzUsuńoch, a czytałaś The Nice and the Good?
OdpowiedzUsuńBardzo Ci dziękuję za informacje. Film widziałam, ale tak dawno, że akurat kuchni nie pamiętam;) Poczytam o biografii, historia opisana przez osobę postronną na pewno jest bardziej miarodajna niż wspomnienia męża.
OdpowiedzUsuńNie, jeszcze nie czytałam The Nice and the Good. Sugerujesz, że trzeba?;)
jak najbardziej :) i Czarnego księcia, koniecznie! ;)
OdpowiedzUsuńHa! Książę czeka już od roku w głębiach szafy;) Do tego Morze, morze i Machina... - wszystko po angielsku, więc dodatkowa radość. Cudnie byłoby mieć całą Iris w jakimś fajnym wydaniu...
OdpowiedzUsuńMorze, morze aż takie powalające niestety nie jest, mimo że jest to najbardziej znana ksiażka Murdoch i do tego dostała Bookera. ale Machina... ach!
OdpowiedzUsuńja mam całą Iris, większość w wydaniu Vintage, poza jej dwoma ostatnimi książkami, które nie były wznawiane (bo najsłabsze). mi się marzy teraz edycja ze Stanów, wydana przez penguina, o wiele bardziej mi odpowiada. fajne też są jej pierwsze wydania, jeszcze w twardej oprawie, może kiedyś i te zbiorę? jak na razie cieszę się, że udało mi się zdobyć to, co mam! :)
i życzę powodzenia w kompletowaniu zbioru! :)
Okładki to osbny temat.Jest w czym wybierać.
OdpowiedzUsuńMasz całą Iris? Jestem pod wrażeniem i zazdroszczę;) Kusisz, nie ma co!
no, niestety, nie znam umiaru! poza tym jak chcę coś przeczytać, to lubię to mieć ;) i myślę, że Iris naprawdę warto!
OdpowiedzUsuńmam nadzieję, że kuszę skutecznie... ;)
Ba! Jak wrócę do domu, to rzucam inne książki i biorę się za An Accidental Man;))))
OdpowiedzUsuńZgadzam się z Tobą,choć przeczytałam zaledwie 3 lub 4 książki Murdoch, że warta jest grzechu;)
Recenzja wyśmienita, a i powieść też wydaje się niczego sobie! :) Szkoda, że książki Murdoch chyba są zbyt grube jak na lektury Klubu Czytelniczego. :(
OdpowiedzUsuńW poniedziałek idę do biblioteki brytyjskiej w wiadomym celu. :)
niekoniecznie, nie wszystkie jej książki są objętości takiej jak "morze, morze". szczególnie dotyczy to jej pierwszych tytułów. myślę, że 'dzwon' jak najbardziej by się nadawał! :)
OdpowiedzUsuń--> Lirael
OdpowiedzUsuńDziękuję za miłe słowo;) Musiałam się starać, żeby za dużo nie zdradzić;)
Życzę owocnych łowów, zdecydowanie warto.
I masz rację - to byłaby niezła lektura klubowa, ale za gruba;(
Widzę, że "Czas aniołów" ma ok. 250 stron, może to?
--> bezszmer
Jeśli w "Dzwonie" jest sporo dialogów, to czemu nie? Dzięki za sugestię.
"czas aniołów" faktycznie nie jest długi, krótszy nawet od "dzwonu", aczkolwiek nie jest typową powieścią Murdoch, tylko jej zabawą z formą powieści gotyckiej, więc jeśli byś chciała zachęcić do czytania Murdoch sugeruję "dzwon" - jest jedną z jej najlepszych książek, głębszy od "czasu aniołów", i jest w nim wszystko, co zapowiada późniejsze powieści Iris - jeśli mogę coś zasugerować ;)
OdpowiedzUsuńmuszę do niej wrócić. Odziedziczyłam po mamie, to znaczy mama jeszcze żyje, ale jej odebrałam kilka na wieczne pożyczenie.
OdpowiedzUsuń--> bezszmer
OdpowiedzUsuńSugestie od wielbicielek Murdoch zawsze mile widziane;) A co powiesz na temat "W sieci"?
--> kasia.eire
Wróć proszę i daj znać, jak Ci się podobała. Ciekawe, czy Twoja mama ją czytała i jakie ma zdanie?
też myślałam o 'w sieci, mimo że jest jej pierwszą opublikowaną książką, bardzo mi się podobała :)
OdpowiedzUsuńMnie właśnie kusi to, że jest jej pierwszą książką. Plus tematyka;) Wszystko wskazuje na to, że jesienią będziemy czytać Iris;))))))
OdpowiedzUsuńsuper, cieszę się! szczególnie, że obiecałam sobie, że teraz będę czytać Iris chronologicznie, i mogę się tego trzymać :)))))
OdpowiedzUsuńps. 'w sieci' jest jej pierwszą opublikowaną książką, ale Iris napisała wcześniej kilka powieści, które zostały odrzucone przez wydawców, i które wszystkie zniszczyła - była w stosunku do siebie bardzo surowa, ale się nie poddawała!
W takim razie wybór lektury jest przypieczętowany;)
OdpowiedzUsuńJak dobrze, że się nie poddawała. Ciekawe, czy te teksty były faktycznie takie złe...
świetnie! cieszę się bardzo! :)
OdpowiedzUsuńJa też;)
OdpowiedzUsuń