Żonkile
Sam wędrowałem, jak obłoczek
Często sam płynie przez przestworza,
Gdy nagle widok mnie zaskoczył
Złotych żonkili tłumu, morza;
Od wód jeziora aż po drzewa
Tańczyły - wiatr im w takt powiewał.
Doprawdy, był to widok miły:
Jak Drogi Mlecznej pasek biały,
Linę bez końca utworzyły
Na brzeg zatoki długą cały:
Dziesięć tysięcy w rytm miarowy
Wznosiło z wdziękiem złote głowy.
Tańczył też zastęp fal, niestety,
Nie tak wesoło, jak żonkile:
Lecz nie zmartwiło to poety,
I tak radości doznał tyle:
Nie odrywałem od nich oka;
Dziś wiem, jak cenny był to pokaz:
Bo często, leżąc w gabinecie,
Gdy melancholia przy mnie gości,
Wspominam sobie owo kwiecie,
I jest to szczęście samotności,
Wtedy, radością wypełnione,
Tańczy me serce, a z nim - one!
Tłum. Maciej Froński
Spotkałem dzisiaj dwie panie, które miały wpięte w klapy garsonek papierowe żonkile ...
OdpowiedzUsuńZgadza się, w końcu to rocznica wybuchu powstania w getcie warszawskim.
UsuńWiersz trochę obok, ale adekwatny do pory roku.
Ciągle zaskakuje mnie dysproporcja pomiędzy w różnicy pomiędzy obchodami rocznic tych dwóch powstań, a przecież obydwa miały miejsce w Warszawie, w obydwu uczestniczyli polscy obywatele i bilans obydwu był podobnie tragiczny, bo przecież powstanie w getcie było ostatnim akordem śmierci 250 tysięcy ludzi.
UsuńMnie dysproporcja nie zaskakuje. Niestety. Sporo nam jeszcze brakuje do tego, by uważać się za mądre społeczeństwo.
UsuńSzczerze jednak przyznam: na śmierć zapomniałam, że to dzisiaj.
@ Marlow
UsuńWydaje mi się, że o powstaniu w getcie mówi się mało i nie zaistniało w świadomości społeczeństwa. Uprzedzenia też robią swoje, niestety.
Niesamowite to zdjęcie! Aż mam podejrzenia, że to jakiś fotomontaż:)
OdpowiedzUsuńŚciskam świątecznie!
Zdjęcie z wiki, z okolic Cardiff. Brytyjczycy chyba są bardziej rozkochani w żonkilach niż my, stąd całe pola żółtego kwiecia.;)
UsuńOddaję uściski.
the host of golden dafodils. Niech Ci się czas świąteczny złoci jak te kwiatki :)
OdpowiedzUsuńZłoci się, złoci, dziękuję.;) I naturalnie - nawzajem.
Usuń