Ostatki à la Klas Östergren

Nadeszła pora semli, trwał największy szał i konsumpcja per capita rosła do kilku semli na dzień; Henry był wysyłany na pielgrzymki przez obce części miasta do legendarnych cukierni ze słynną masą migdałową i czasem nawet dało się zobaczyć, jak chudzielec Leo z apetytem wcina semlę pływającą w ciepłym mleku, nieustannie przy tym dyskutując z bratem o tak podstawowych kwestiach, jak to, że podawane na ostatki ciastka to w gruncie rzeczy najohydniejsze wypieki w historii, ponieważ wydrążona w środku bułka pszenna pierwotnie służyła ponoć za kryjówkę na niepobożne łakocie, a fakt, że obecnie bita śmietana bez skrępowania, niemal dumnie puszy się ponad wszelkie krawędzie, to tylko dowód na dogłębną laicyzację społeczeństwa.

źródło zdjęcia
No, dość tej kulinarnej scholastyki. Nadeszły ostatki. Henry wrócił z ekspedycji. Był pijany, cuchnął piwem i skarżył się na reumatyzm. Jego palce nie nadawały się już do gry. Przy takim cholernym mrozie musiał sięgnąć po alkohol, w stawach mu dosłownie wyło – twierdził.

– Sam posłuchaj – powiedział, przyciskając moje ucho do barku. Cisza jak makiem zasiał, nie słyszałem najlżejszego szmeru. To na pewno dlatego, że zaczyna mi się zapalenie ucha.

W każdym razie przyniósł pudełko semli, a ja uznałem za cud, że przez całą drogę do domu aż z Östermalm zdołał utrzymać w pionie i siebie, i torbę, nie niszcząc przy tym ciastek. W śnieżnej brei na mieście ludzie jeździli na piętach, buksowali i kręcili piruety z torbami albo całymi kartonami semli, a wszyscy z równym zawzięciem i koncentracją. Semli po prostu nie wolno traktować źle. Spłaszczona, przewrócona albo w jakikolwiek inny sposób zmaltretowana semla jest żałosna. Wystarczy minimalny odcisk palca na pudrowej powłoczce i cała przyjemność obraca się w niwecz. Semla musi zachować ortodoksyjnie świeży, nieskalany wygląd. Henry miał absolutną jasność co do semlowej etyki i całą drogę buksował z pudłem ciastek w swoistym chwycie żyroskopowym, gotów poobijać się niemiłosiernie, byle donieść je w znośnym stanie. Zupełnie jak dostawa dragów: święte i drogie.

____________________________________________________________________________

Klas Östergren "Gentlemani" przeł. Anna Topczewska, DodoEditor, Kraków 2010, s. 4-5-406
____________________________________________________________________________